آموزش ويندوز XP
ویندوز XP به همراه دو منوی Start کاملاً متفاوت ارائه شده است.۱- منوی پیش فرض که مخصوص ویندوز XPاست،۲-منوی کلاسیک که مشابه آنچه در ویندوز ۲۰۰۰ بود میباشد.در حقیقت تفاوت اصلی دو منوی فوق بر اساس سطح مهارت کاربر ویندوزبنا نهاده شده است. اغلب کاربران حرفه ای منوی Classic را ترجیح می دهند با وجود شلوغی و دسترسی سخت تر به برنامه های آن.
انتخاب نوع منوی Start
با کلیک راست بر روی منوی Start یا نوار وظیفه وانتخاب گزینه ی Properties پنجره ای با عنوان Task Bar And Start Menu Properties باز میشود. از طریق زیربرگ Start Menu نوع منو را انتخاب کنید(Start Menu یا Classic)
پیکربندی منوی Start ساده:……
در منوی Start ساده که مخصوص XP است در قسمت سمت چپ منو، برنامه های پرکاربرد کاربر نمایش داده میشود. این قسمت به دو ناحیه ی برنامه های ثابت و برنامه های پرکاربرد تقسیم بندی شده. قسمت برنامه های ثابت کاربر در ناحیه بالای پانل سمت چپ منوی Start قرار دارد که بطور پیش فرض برنامه های مورد استفاده ی کاربر برای کار با اینترنت و صندوق پست الکترونیک وی در آن گنجانده شده است.
برای اینکه برنامه ای را به این ناحیه اضافه کنید، کافی ست روی فایل اجرایی این برنامه( در هر محلی که باشد) کلیک راست کرده و گزینه ی Pin To Start Menu را انتخاب کنید و برای حذف برنامه ها از این ناحیه کافی ست بر روی آیکن مورد نظر کلیک راست کرده و Unpin… را انتخاب کنید.
در زیر این ناحیه و بعد از یک خط جداکننده لیست برنامه هایی که زیاد مورد استفاده ی کاربر قرار می گیرند قرار دارد.
برای تنظیمات بیشتر بر روی دکمه ی Start یا نوار وظیفه کلیک راست کرده و گزینه ی Properties را انتخاب کنید. پنجره ای با دو زیربرگ باز می شود. Start Menu و سپس Customize را انتخاب کنید.
زیربرگ General: از طریق این قسمت می توان اندازه ی آیکن ها(Small Icons یا Large Icons) را تعیین کرد.
در قسمت Programs تعداد برنامه هایی که در ناحیه ی برنامه های پرکاربرد کاربر نمایش داده میشوند مشخص میشود و دکمه یLear List لیست این برنامه ها را خالی میکند تا اصطلاحاً منوی Start خلوت تر شود.
بخش Show On Start Menu برنامه هایی که کاربر برای کار با اینترنت و صندوق پست الکترونیک(Email) خود از آنها استفاده میکند تعیین میشود. با برداشتن تیک آنها میتوان این برنامه ها را از منوی Startحذف کرده یا از طرق منوی مقابل نوع برنامه را تغییر داد.
زیربرگ Advanced: قسمت Start Menu Settings شامل دو گزینه است
:Open Submenus… نوع باز شدن زیرمنوها (مانند زیرمنویAll Programs)، اینکه برای باز کردن آنها نیاز به کلیک ماوس باشد یا تنها با توقف نمایشگر ماوس این زیر منوها باز شوند .
Highlight Newly…: میدانیم که چنانچه کاربر برنامه ی جدید نصب کند مسیر دسترسی به آن در قسمت All Programs (همان پوشه ی Programs معروف) قرار میگیرد. انتخاب این گزینه باعث میشود که چنانچه کاربر برنامه ی جدید نصب کرد، نام آن در زیرمنوی All Programs متمایز از بقیه و هایلایت شود.
قسمت Start Menu Items: نمایش یا عدم نمایش برنامه هایی که در قسمت سمت راست منو قرار میگیرند(مثل My Documentsو غیره) بطور مثال برای Control Panel سه تنظیم دارد: Display As A Link به این معنی که با کلیک بر روی نام Control Panel در منوی Start کنترل پنل باز شود، Display As A Menu که محتویات کنترل پنل را به صورت یک زیر منو در جلوی نام آن نمایش میدهد و سرآخر Don't Display که نام کنترل پنل را از منویStart حذف میکند.
قسمت Recent Documents: پوشه ای به نام My Recent Documents در منوی Start وجود دارد که حاوی لیست آخرین فایلهایی
است که کاربر آنها را باز کرده است. در این قسمت گزینه ی List My Most Recently… نمایش یا عدم نمایش این پوشه بر روی منوی
Start را تعیین کرده و دکمه ی Clear List باعث خالی شدن این پوشه میشود.
پیکربندی منوی Start کلاسیک:
با فشردن دکمه ی Customize مقابل گزینه ی Classic Start Menu پنجره ی تنظیمات باز م یشود. با استفاده از دکمه های Add و Delete می توانید برنامه های منو را کم یا زیاد کنید. دکمه ی Advanced محتویات منوی Start را Explore میکند( محتویات را در یک پنجره جداگانه نمایش میدهد). دکمه ی Sort محتویات منو را مرتب میکند و Clear لیست آخرین فایلهای باز شده را که در پوشه ی Documents قرار دارند را خالی میکند.
ناحیه Notification (اعلان):
ناحیه سمت راست نوار وظیفه ناحیه اعلان نام دارد( در ویندوز ۹۸ به آن System Tray گفته میشد). در این قسمت لیست برنامه های مقیم در حافظه و نیز اعلانات(مثل اعلان تشخیص یک سخت افزار جدید) و برخی پیغامهای خطای ویندوز(مانند اخطار کمبود فضای یکی از درایوها)نمایش داده میشود.
نکته: زمانی که کاربر میخواهد برنامه ای را اجرا کند، سیستم عامل(ویندوز) آن برنامه را از هارد به روی حافظه اصلی(Ram) بار میکند. برخی برنامه های همیشه در Ram آماده ی اجرا هستند و نیازی به بارگذاری ندارند به این برنامه ها اصطلاحاً مقیم در حافظه (Memory Resident) گفته میشود.
برای تعیین نمایش یا عدم نمایش این برنامه ها، بر روی یک قسمت خالی از نوار وظیفه کلیک راست کنید، در قسمت پائین زیربرگ Taskbar قسمت Notification Area قرار دارد. تنظیمات آن عبارتند از:
Show Clock: تعیین نمایش یا عدم نمایش زمان
Hide Inactive Icons: تعیین پنهان کردن آیکنهایی از ناحیه ی اعلان که کمتر استفاده میشوند. با علامت زدن آن دکمه یCustomize فعال میشود. بافشردن دکمه ی Customize میتوان تعیین کرد که برنامه های این ناحیه به چه صورت نمایش داده شوند. بر روی یکی از برنامه ها به دلخواه کلیک کنید، منویی مقابل آن ظاهر میشود که شامل گزینه های : Hide When Inactive برای پنهان شدن آیکن زمانی که غیرفعال است و کاربر از آن استفاده نمیکند، Always Hide برنامه را همیشه پنهان کرده و Always Show باعث میشود که در هر حالت نام این برنامه در ناحیه اعلان نمایش داده شود. توجه داشته باشید که تغییراتی که میدهید در دفعه ی بعدی که ویندوز اجرا میشود ( بعد از یک بار خاموش و روشن شدن سیستم) اعمال خواهد شد.
ضمناً بعداً در توضیح برنامه ی System Configuration خواهیم گفت که چگونه میتوان لیست کاملی از برنامه های ناحیه ی اعلان و برنامه های مزاحم مقیم در حافظه را مشاهده کرد و جلوی اجرای آنها را گرفت.
مدیریت کاربران و کامپیوتر:
معرفی MMC(Microsoft Management Console): برنامه هایی هستند که حاوی ابزارهای مناسب برای مدیریت یک شبکه و ارائه ی سرویس به کاربران بوده و به کمک آنها میتوان بر مشکلات شبکه نظارت داشته و وظایف پیکربندی را به سرعت انجام داد.
هر MMC در واقع یک حامل است که وظایف آن را برنامه های داخل آن که اصطلاحاً Snap-In نامیده می شوند تعیین میکنند.
کنسولهای از پیش تعریف شده ی XP را میتوان در Control Panel>Administrative Tools یافت.
تعریف یک کنسول MMC برای مصارف گوناگون: شما به عنوان کاربر یا مدیر شبکه نیاز به برنامه های مدیریتی و محافظتی خاصی دارد که این ابزارهای در قسمتهای مختلف ویندوز پراکنده هستند. بهتر است که این ابزارهای را در یک کنسول جمع آوری نموده و در مواقع لزوم از یک کنسول برای تمام مقاصد مورد نیاز خوداستفاده کنید. برای تعریف یک کنسول جدید: در کادر Run از منوی Start عبارت MMC را تایپ کرده،Ok کنید. سپس دستور File>Add/Remove Snap-In را انتخاب کرده و در کادر باز شده دکمه ی Add
را بزنید تا لیست Snap-In های در دسترس نمایش داده شوند. بعد از اضافه کردن برنامه های مورد نظر کنسول را از طریق File>Save ذخیره کنید. لیست کنسولهای پیش فرض ویندوز و کنسولهای تعریف شده ی خود را در Start>All Programs>Administrative Tools خواهید دید.
معرفی کنسول Computer Management:
این ابزار امکان انجام وظایف نگهداری کامپیوتر را فراهم میکند.از طریق آن میتوان سه ناحیه سیستم کامپیوتری را مدیریت کرد: System Tools و Storage و Services And Applications. ضمناً میتوان سیستمهای دیگر موجود در شبکه را نیز مدیریت کرد که برای انجام این کار، در داخل برنامه، بر روی Computer And Management کلیک راست کرده و Connect To Another Computer را انتخاب کنید. چنانچه نام کامپیوتر دیگر را نمیدانید بر روی Browse کلیک کنید تا کلیه کامپیوترهای شبکه نمایش داده شوند. هنگام اتصال به یک کامپیوتر دیگر،موجودیتهای اصلی همچنان نمایش داده میشوند اما در زیرپوشه ها تغییراتی رخ میدهد. ضمناً بطور مثال از Disk Defragmenterبرای درایو کامپیوتر دیگر نمیتوان استفاده کرد.
System Tools: شامل ابزارهای پیکربندی و نگهداری سیستم است.
Event Viewer: با هر بار راه اندازی ویندوز، این ابزار به روز می شود و کلیه ی رخدادهای سیستم را ثبت میکند. این رخدادها شامل وقایع برنامه های کاربردی(Application)،وقایع سرویس های سیستم(System) و رخدادهای امنیت سیستم(Security) میباشند. در واقع هر یک از این بخش ها یک فایلLog جداگانه هستند. در این فایلها سه سطح ردگیری ثبت می شوند که با دابل کلیک بر روی هر قسمت آنها را در پانل سمت راست مشاهده می کنید: اطلاعات(Information)،هشدار(Warning) و خطا(Error).
پیامهای Information: شامل رخدادهای عادی و نه چندان جدی مثل شروع یا پایان اجرای یک برنامه هستند.
پیامهایWarning: شامل هشدارهای نه چندان جدی هستند مثلا اگر نصب یک برنامه یا یک قسمت از ویندوز موفقیت آمیز نباشد یک هشدار در اینLog درج میشود.
پیامهای Error:حاوی رویدادهای بحرانی هستند که باید فوراً به آنها رسیدگی شود.
برای هر یک از اطلاعات فوق شرح مختصری آمده که آنچه باید به آن توجه کرد ستون Source است که منبع ایجاد پیام را تعیین میکند. هر یک از پیامها را که باز کنید جزئیات آن نمایش داده میشود،به همراه دکمه ی Copy که متن پیام را در Clipboard کپی میکند.
بهترین راه برای ردیابی عیبهای جاری سیستم این است که یک بار کلیه فایلهای Log را که در Event Viewer هستند پاک کنیم، به طور مثال برای پاک کرد Log مربوط به Application، روی نام Application کلیک راست کرده و Properties را انتخاب کنید، در پنجره ی باز شده دکمه ی Clear Log را بزنید. سپس سیستم را Reset کنید و مجدداً رخدادهای Event Viewer را بررسی کنید تا مطمئن شوید که رخدادهای جدید را بررسی میکنید.
نکته: فایل Log یک فایل متنی ست که وقایع یک عمل خاص را ثبت میکند بطور مثال هنگام کار کاربران شبکه روی کامپیوترServer فایلهای Log از جزئیات عملکرد آنها ثبت میشود که مدیر شبکه را از فعالیتهای کاربران مطلع میکند. پسوند این فایلها Txt یا Log است که فایلهای Log ویندوز را میتوان در پوشه ی Windows یا شاخه ی Program Files پیدا کرد. مسلماً فایلهایی که در نامشان کلمه یError یا Warning آمده از اهمیت بیشتری برخوردار هستند.
Shared Folders: منابع که بر روی شبکه بین کاربران به اشتراک میگذاریم را از طریق این Snap-In کنترل میکنیم. شامل موارد زیر است:
Shares: نشان دهنده ی درایوهای اشتراکی و تعداد اتصالات کاربران به آنهاست. انواع اشتراک ها عبارتند از: پوشه هایی که خود ویندوز به طور پیش فرض بین کاربران به اشتراک گذارده است و منابعی که مدیریت آنها را به اشتراک گذارده که همراه یک علامت$ نمایش داده میشوند.
Sessions: نام و تعداد افرادی که به سیستم متصل هستند را نمایش میدهد ضمن اینکه هر یک از قسمتهای آن شامل تعداد فایلهای باز شده توسط هر فرد و مدت زمان اتصال و بیکاری میباشد. در این قسمت میتوان به جلسه کاری( اتصال) یک کاربر پایان داد( با کلیک راست کردن روی نام وی و انتخاب Close Session) اما بهتر است قبل از انجام این کار برای کاربر یک پیغام هشداردهنده ارسال کنیم: روی نام Computer Management کلیک راست کرده و All Tasks> Send Console Message.
Open Files: میتوان لیست فایهای مشترک را بررسی کرد. اگر روی نام فایلی علامت قفل باشد به این معنی است که فایل بین دو یا چند کاربر مشترک است ولی امکان کار همزمان روی فایل را ندارند. میتوان فایلهای مشترک را نیز بست.
Local Users And Groups: لیست کاربران و گروههای تعریف شده را نمایش میدهد. از طریق قسمت Users میتوان کاربر جدید تعریف کرد. میدانید که تعریف کاربر یا حساب کاربری از طریق اپلت User Accounts در Control Panel هم امکان پذیر است. برای تعریف کاربر در قسمت Users روی نام پوشه کلیک راست کرده و New User را انتخاب کرده و مشخصات کاربر را تعریف کنید. سپس بعد از زدن دکمه ی Create و ایجاد کاربر روی نام آن کلیک راست کرده و Properties را انتخاب کنید. در این قسمت میتوان گروهی که کاربر به آن تعلق خواهد داشت و مسیر ایجاد فایل Profile کاربر را تعیین کرد. Profile دربردارنده ی تنظیمات Login کاربر است.
ضمن اینکه میتوان کاربران موجود را در این قسمت غیرفعال کرد یا امکان تغییر رمزعبور را از کاربر گرفت.
Performance Logs And Alerts: جهت ردگیری کارایی سیستم و تنظیم هشدارهایی که هنگام کاهش فضای دیسک سخت ویا کارایی یک موضوع نمایش داده شوند استفاده میشود.
Device Manager: لیست قطعات سخت افزاری سیستم را نمایش میدهد ضمن اینکه میتوان وضعیت صحت یا عدم صحت عملکرد یک قطعه را بررسی کرد.
Storage: سیستم شامل سه منبع اساسی است: حافظه اصلی(Ram)، دیسک سخت و پردازش ها، که باید کارایی آنها را کنترل کرد.
Removable Storage: وضعیت درایوهای قابل حمل و نقل مثل CD_ROM و DVD_ROM و یا Zip Drive ها که مشابه هارد دیسک ولی قابل حمل ونقل هستند را نمایش میدهد.
Disk Defragmenter: داده های دیسک سخت را تشخیص داده و به کاهش هزینه های کارکرد فیزیکی دستگاه مثل هد کمک میکند.
Disk Management: در این قسمت می توان پارتیشن جدید ایجاد کرد،نام حرف یک درایو را تغییر داد،درایوی را فرمت کرد و وضعیت درایو را بررسی کرد.
Services And Applications:
Services: لیست سرویسهای موجود بر روی سیستم به همراه وضعیت هر سرویس است. کاربر میتواند یک سرویس را به دلخواه اجرا کند یا به اجرای آن پایان بدهد.
Indexing Service: در پس زمینه ی ویندوز محتوایت دیسک سخت را کنترل میکند و هر زمان که کاربر نیاز به خواندن اطلاعاتی از روی هارد داشته باشد وارد عمل میشود و به تسریع یافتن اطلاعات کمک میکند.
امنیت
برای تنظیم امینیت کاربران محلی، از کنسول Local Security Policy در Control Panel>Administrative Tools استفاده می کنیم.
قسمتهای مختلف این کنسول را بررسی می کنیم:
Account Policies: شامل پوشه های زیر است:
Password Policy: محتویات آن بر نحوه ی ورود کاربران به سیستم اثر می گذارد با این وجود تنظیمات آن چندان جدی نیستند. یکی از راههای جلوگیری از نفوذ هکرها به سیستم این است که به طور مرتب و در فواصل زمانی مشخصی رمزهای عبور عوض شوند. از جمله تنظیمات میتوان به Password History اشاره کرد که مشخص میکند چه تعداد از رمزعبورهای قدیمی کاربران حفظ شود تا ویندوز از تغییر منظم رمزهای عبور توسط آنها مطمئن شود. قسمتهایMinimum Password Age و Maximum Password Age
مشخص میکنند که حداقل و حداکثر فاصله ی زمانی مجاز که هر کاربر فرصت دارد رمز خود را تغییر دهد چند روز است. ضمناً از طریق Password Must Meet … تعیین می کنیم که رمز عبور هر کاربر از حداکثر میزان پیچیدگی برخوردار باشد تا به راحتی قابل کشف نباشد، به این معنی که رمز باید شامل هر سه دسته کاراکترهای حروف،ارقام و علامتهای ویژه(مثل & و! و..) باشد.
Account Lockout Policies: تعطیلی یک حساب کاربری(Lockout) زمانی رخ میدهد که کاربر به تعداد دفعات مشخصی رمز عبور خود را اشتباه وارد کند که در این حالت ویندوز به وی پیغام میدهد که حساب وی تعطیل شده و باید با مدیر سیستم تماس بگیرد.
Account Lockout Duration: مدت زمان تعطیلی یک حساب را تعیین میکند.
Account Lockout Threshold: تعداد دفعاتی که یک کاربر میتواند رمز خود را اشتباه وارد کند و پس از آن حساب وی تعطیل میشود.
Account Counter After Reset: مدت زمانی که میبایست طی شود تا یک حساب بطور خودکار از حالت تعطیل خارج شود.
Local Policies: تنطیمات آن در حین کار یک کاربر با ویندوز، بر نحوه ی کارکرد و نوع عملیاتی که کاربر حق انجام آنها را دارد مد نظر قرار خواهد گرفت.
Audit Policy: Auditبه معنی نظارت و ممیزی است. در این قسمت تعیین میکنیم که ویندوز بر چه دسته از فعالیت های کاربران نظارت داشته باشد و نیز هر نوع نظارت بر موفقیت آمیز بودن یا شکست انجام یک فعالیت صورت پذیرد.
User Right Assignment: دربرگیرنده ی تنظیماتی است که بر نحوه ی دسترسی به هر شیء در سیستم کنترل دارند. برای هر فعالیت می توان یک دسته از کاربران یا گروهی را اضافه یا حذف کرد. برای تشخیص اینکه سیستم شما مورد نفوذ هکرها قرار گرفته یا خیر، توجه به کابران تعریف شده برای قسمتهای مختلف این پوشه حائذ اهمیت است،بطور مثال اگر گروه Everyone قدرت نادیده گرفتن تنظیمات لازم برای ورود محلی(Local) به سیستم را پیدا کرده باشد به احتمال قوی سیستم مورد نفوذ قرار گرفته است.
میدانید که به هنگام تعریف کاربر برای سیستم، میتوان به گروه Guest اجازه ی ورود به سیستم را بدهید( در اپلت User Accounts واقع در Control Panel). اگر نخواهیم گروه Guest اجازه ی ورود پیدا کنند میتوانیم ازهمان قسمت Guest را غیرفعال(Turn Off) کنیم. اما با این وجود هنوز هم گروهGuest کاملاً غیرفعال نشده، برای اطمینان از غیرفعال شدن آن، باید دراین پوشه (Local Security Settings) و در قسمت Log On Locally، گروه Guest را حذف کنید.
Security Options: بر پردازش های سیستم اثر گذاشته و دسترسی یا عدم دسترسی کاربران و گروهها به برنامه ها و منابع سیستم را کنترل میکند. مثلاً میتوان امکان کار با درایو CD_ROM را از برخی کابران گرفت.
گزینه ی Message Text Interactive Logon: برای تعیین پیغامی است که به کابران به هنگام ورود به سیستم داده خواهد شد.
Do Not Require Ctrl+Alt+Del…: Interactive Logon تعیین میکند که آیا برای نمایش پنجره ی تعیین نام کاربری و رمز عبور لازم است این سه کلید فشرده شوند یا خیر.
تنظیمات این پوشه بسیار گسترده و متنوع است.
Public Key Policies: این قسمت برای تنظیم گواهینامه های(Certificate) سیستم استفاده میشود. گواهینامه یک فرم هویتی است که با ارائه ی آن به شخصی میزان اعتبار سیستم و مدیریت را به وی اطلاع داد. گواهینامه زمانی لازم است که قرار است برای شخصی فرستاده شود یا اینکه یک کاربر از محلی به محل دیگری انتقال داده شود. امکان ایجاد،حذف باز کردن گواهینامه در این قسمت گنجانیده شده است.
IP Security …: تنظیمات مختلف این قسمت، برای هر چه ایمن تر شدن محاسبات مربوط به Ip میباشد. ایمنی روابط بین سیستمهای داخل شبکه در این قسمت تضمین میشود.
پنهان سازی داده ها در XP: روشی که در زیر ارائه می شود تنها در صورتی قابل استفاده است که نوع درایو شما به هنگام نصب ویندوز از نوع NTFS انتخاب شده باشد.
بر روی فایل یا پوشه ی مورد نظر کلیک راست کنید،سپس Properties را انتخاب کنید. در زیربرگGeneral بر روی دکمه ی Advanced کلیک کنید سپس گزینه ی Encrypt Contents To Secure Data را علامت بزنید.
عیب یابی و نگهداری سیستم در XP:
برنامهError Checking: این برنامه مشابه برنامه ی Scandisk در نسخه های قبلی ویندوز(ویندوز X9) است که خطاهای سطح دیسک سخت را مورد بررسی قرار میداد. برای اجرای آن باید از طریق My Computerعمل کنید.بر روی درایوی که میخواهید اسکن شود کیلیک راست کرده و از زیر برگ Tools دکمه Check Now را بفشارید. این برنامه دو تنظیم دارد:
:Automatically Fix File System Errors با علامت زدن آن خطاهای فایل سیستم را بطور خودکار رفع میکند.
Scan For And Attempt Recovery Of Bad Sectors: سکتورهای معیوب هارد را بررسی کرده و سعی در رفع عیب آنها میکند.
انتخاب گزینه ی دوم زمانی که صرف بررسی سطح دیسک میشود را بالا میبرد اما ارزش آن را دارد.
برنامه ی Backup: تهیه یک پشتیبان از اطلاعات دیسک سخت یکی از مهمترین مراحل نگهداری سیستم است. تهیه پشتیبان به معنی نگهداری یک کپی از اطلاعات است که در صورت خراب شدن یا از بین رفتن اطلاعات اصلی از پشتیبان استفاده شود.
برای گرفتن پشتیبان از اطلاعات میتوان برنامه را از طریقی که برنامه ی Error Checking را اجرا کردیم و یا از مسیر برنامه های سیستمی ویندوز Start>All Programs>Accessories>System Tools>Backup اجرا کرد.
پشتیبان گیری از اطلاعات در دو حالت ویزارد(Wizard) و یا غیر ویزارد اجرا کرد.
ویزارد پشتیبان گیری:
۱-در مرحله ی اول پنجره ی خوشامدگویی نمایش داده میشود، Nextرا بزنید.
۲-برای گرفتن پشتیبان باید در این مرحله گزینه ی اول(Backup Files And Settings) را انتخاب کنید و Next
۳-در این مرحله تعیین میکنیم که از چه نوع اطلاعاتی قصد پشتیبان گیری داریم. اگر گزینه ی Let Me Choose… را انتخاب کنید امکان انتخاب دستی اطلاعات هارد را دارید با زدن دکمه ی Next فایلهای مورد نظر را انتخاب کنید و مجدداً Next
۴- در این مرحله محل ذخیره سازی فایل پشتیبان (از طریق منوی Choose A Place.. و دکمه ی Browse ) و نام فایل پشتیبان (Type A Name..) را تعیین کرده و Next
۵- در این مرحله و با زدن دکمه ی Finish ویندوز شروع به تهیه پشتیبان میکند.
ویزارد بازیابی پشتیبان:
مرحله ی اول همانند پشتیبان گیری است.
۲-گزینه یRestore Files And Settings را انتخاب کنید وNext
۳- در پانل سمت چپ کل فایل پشتیبان یا فقط قسمتی از اطلاعات درون آن را انتخاب کنید و Next
۴- در این مرحله و با زدن دکمه ی Finish ویندوز شروع به بازیابی پشتیبان میکند.
یادگیری روش تهیه و بازیابی پشتیبان به روش غیرویزارد به عهده ی دانشجو میباشد.
برنامه های بهینه سازی دیسک سخت:
منظور از بهینه سازی دیسک سخت چیست؟ دیسک سخت یکی از منابع اصلی سیستم است که دقیقاً بر کارایی سیستم اثر میگذارد. انجام هر کاری که دیسک سریعتر بتواند گردش کند و مؤثرتر کار کند باعث افزایش کارایی سیستم میشود. بهینه سازی دیسک شامل کنار هم قرار دادن اطلاعات برای افزایش سرعت دسترسی به آنها و نیر پاکسازی فایلهای قدیمی وبلااستفاده برای صرفه جویی در فضای دیسک است.
برای انجام این اعمال از دو برنامه ی Disk Defragmenter و Disk Clean Up استفاده میکنیم.
Disk Cleanup: همیشه تعدادی از برنامه ها بر روی سیستم موجود هستند که فایلها کمکی (Temporary Files) ایجاد میکند در حالیکه فقط یک بار به آن نیاز دارند و دفعات بعدی این فایلها عملاً بلااستفاده بوده و تنها فضای هارد را اشغال میکنند که حذف آنها به آزادسازی فضای هارد فوق العاده کمک میکند. بطور مثال برنامه های کاوشگر اینترنت (مثل Internet Explorer) و واژه پردازها(مثل Word) از برنامه های معروف تولید کننده فایلهای Temp هستند.
اجرای برنامه: برنامه را از مسیر برنامه های سیستمی ویندوزStart>All Programs>Accessories>System Tools اجرا کنید.
از قسمت Select Drive درایوی که میخواهید پاکسازی شود را انتخاب کنید. انواع فایلهایی که میتوان حذف کرد در قسمت Files To Delete نمایش داده میشود، همچنین فضایی که این فایلها اشغال کرده اند و نیز نام فایلهایی که حذف میشوند(View Files) قابل تشخیص است.
در زیربرگ More Options امکان حذف اجزاء ویندوز(Windows Component) و برنامه های نصب شده کاربر(Installed Programs) و نیز پاک کردن اطلاعات بازیابی اطلاعات و لغو آخرین تغییرات(System Restore) وجود دارد.
Disk Defragmenter: Fragment به معنی تکه تکه شدن دیسک است. هر زمان که با ویندوز کار میکنید ویندوز برای ذخیره سازی فایلها محل جدیدی روی دیسک پیدا میکند ضمناً بعد از مدتی کار کردن با سیستم و پاک کردن فایلها فضای خالی بین اطلاعات موجود در دیسک بوجود می آید که ممکن است ویندوز نتواند بعداً از آنها استفاده کند. برای ذخیره سازی فایلهای بزرگ نیر، چنانچه محل مناسبی بطور پیوسته روی دیسک نباشد ویندوز فایل را به قطعاتی تقسیم کرده و در قسمت های مختلف دیسک ذخیره میکند و در این حالت تکه تکه شدن دیسک اتفاق می افتد. این مسأله بر کارایی اثر مستقیم دارد چرا که برای خواندن یک فایل قطعه قطعه شده باید هد هارد چندین به مکانهای مختلف جابجا شود. برنامه ی Disk Defragmenter سعی دارد که اطلاعات پراکنده ی سطح دیسک را کنار هم قرار داده و سطح دیسک را یکپارچه کند.
نکته:این برنامه دو مشکل دارد: اول اینکه فقط بر روی درایوهای محلی کار میکند و نمی تواند از راه دور و بر روی درایوها شبکه عمل کند و دوم اینکه وابسته به نسخه ی ویندوز است و باید با نسخه ی ویندوزی که از آن استفاده میکنید هماهنگ باشد.
اجرای برنامه:
۱- برنامه را اجرا کنید، لیستی از درایوهای شما را نمایش میدهد و نیز آمارهایی از نوع قالب بندی(فرمت)، ظرفیت کل، میزان فضای آزاد و درصد فضای آزاد. اولین گام برای یکپارچه کردن سطح دیسک این است که مطمئن شوید درایو به این عمل احتیاج دارد.
۲-دکمه Analyze را بزنید. این عمل باعث تحلیل اطلاعات موجود بر روی دیسک و بررسی نیاز یا عدم نیاز به عمل Defrag میشود بطوریکه ممکن است به شما پیغام بدهد در وضعیت فعلی این درایو به این عمل نیازی ندارد. با زدن دکمه View Report گزارش عمل تحلیل را می بینید.
۳- در صورت
