آموزش شبکه

Network

جلسه اول ( شبکه چیست؟- دلايل استفاده از شبکه – ابزار های مورد نیاز شبکه- کارخانه های سازنده- …)

جلسه دوم (سيم کشي کابل Tp – سوئیچ های فرمان پینگ- …)

جلسه سوم(تعريف IP آدرس- کلاس های آدرس دهی- شناساي استک پروتکل-… )

جلسه چهارم(۲ تمرین از تعریف آی پی)

جلسه پنجم ( DHCP و مراحل چهارگانه آن،تفاوت هاب و سوئيچ و شبکه خطي، …)

…

جلسه هشتم(تعريف کاربر در شبه و تنظيمات مربوط به آن، Group Policy، انواع پروفايل، …)

جلسه اول

شبکه کامپيوتري چيست ؟
يک شبکه کامپيوتري شامل دو يا بيش از دو کامپيوتر وابزارهاي جانبي مثل چاپگرها، اسکنرها ومانند اينها هستند که بطور مستقيم بمنظور استفاده مشترک از سخت افزار ونرم افزار، منابع اطلاعاتي ابزارهاي متصل ايجاده شده است توجه داشته باشيد که به تمامي تجهيزات سخت افزاري ونرم افزاري موجود در شبکه منبع۱(Source) گويند.

با توجه به نوع پيکربندي کامپيوتر ، هر کامپيوتر کاربر مي تواند در آن واحد منابع خود را اعم از ابزارها وداده ها با کامپيوترهاي ديگر همزمان بهره ببرد.
" دلايل استفاده از شبکه را مي توان موارد ذيل عنوان کرد" :

۱) استفاده مشترک از منابع :
استفاده مشترک از يک منبع اطلاعاتي يا امکانات جانبي رايانه ، بدون توجه به محل جغرافيايي هريک از منابع را استفاده از منابع مشترک گويند.
۲) کاهش هزينه :
متمرکز نمودن منابع واستفاده مشترک از آنها وپرهيز از پخش آنها در واحدهاي مختلف واستفاده اختصاصي هر کاربر در يک سازمان کاهش هزينه را در پي خواهد داشت .
۳) قابليت اطمينان :
اين ويژگي در شبکه ها بوجود سرويس دهنده هاي پشتيبان در شبکه اشاره مي کند ، يعني به اين معنا که مي توان از منابع گوناگون اطلاعاتي وسيستم ها در شبکه نسخه هاي دوم وپشتيبان تهيه کرد ودر صورت عدم دسترسي به يک از منابع اطلاعاتي در شبکه " بعلت از کارافتادن سيستم " از نسخه هاي پشتيبان استفاده کرد. پشتيبان از سرويس دهنده ها در شبکه کارآيي،، فعاليت وآمادگي دايمي سيستم را افزايش مي دهد.
۴) کاهش زمان :
يکي ديگر از اهداف ايجاد شبکه هاي رايانه اي ، ايجاد ارتباط قوي بين کاربران از راه دور است ؛ يعني بدون محدوديت جغرافيايي تبادل اطلاعات وجود داشته باشد. به اين ترتيب زمان تبادل اطلاعات و استفاده از منابع خود بخود کاهش مي يابد.
۵) قابليت توسعه :
يک شبکه محلي مي تواند بدون تغيير در ساختار سيستم توسعه يابد وتبديل به يک شبکه بزرگتر شود. در اينجا هزينه توسعه سيستم هزينه امکانات وتجهيزات مورد نياز براي گسترش شبکه مد نظر است.
۶) ارتباطات:
کاربران مي توانند از طريق نوآوريهاي موجود مانند پست الکترونيکي ويا ديگر سيستم هاي اطلاع رساني پيغام هايشان را مبادله کنند ؛ حتي امکان انتقال فايل نيز وجود دارد".
در طراحي شبکه مواردي که قبل از راه اندازي شبکه بايد مد نظر قرار دهيد شامل موارد ذيل هستند:
۱- اندازه سازمان
۲- سطح امنيت
۳-نوع فعاليت
۴-سطح مديريت
۵- مقدار ترافيک
۶-بودجه.
اجزا اصلي يک شبکه کامپيوتري عبارتند از :
þکارت شبکه : " NIC- Network Interface Card" :
براي استفاده از شبکه وبرقراري ارتباط بين کامپيوتر ها از کارت شبکه اي استفاده مي شود که در داخل يکي از شيارهاي برد اصلي کامپيوتر هاي شبکه " اعم از سرويس دهنده وگيرنده " بصورت سخت افزاري وبراي کنترل ارسال ودريافت داده نصب مي گردد.

þ رسانه انتقال " Transmission Medium ":
رسانه انتقال کامپيوتر ها را به يکديگر متصل کرده وموجب برقراري ارتباط بين کامپيوتر هاي يک شبکه مي شود . برخي از متداولترين رسانه هاي انتقال عبارتند از : کابل زوج سيم بهم تابيده " Twisted- Pair" ، کابل کواکسيال " Coaxial" وکابل فيبر نوري "Fiber- Optic" .

كابل شبكه، رسانه اي است كه از طريق آن، اطلاعات از يك دستگاه موجود در شبكه به دستگاه ديگر انتقال مي يابد.انواع مختلفي از كابلها بطور معمول در شبكه هاي LAN استفاده مي شوند. در برخي موارد شبكه تنها از يك نوع كابل استفاده مي كند، اما گاه انواعي از كابلها در شبكه به كار گرفته مي شود. غير از عامل توپولوژي، پروتكل و اندازه شبكه نيز در انتخاب كابل شبكه مؤثرند. آگاهي از ويژگيهاي انواع مختلف كابلها و ارتباط آنها با ديگر جنبه هاي شبكه براي توسعه يك شبكه موفق ضروري است. امروزه سه گروه از كابل ها، در ايجاد شبكه مطرح هستند:
كابلهاي Coaxial زماني بيشترين مصرف را در ميان كابلهاي موجود در شبكه داشت. چند دليل اصلي براي استفاده زياد از اين نوع كابل وجود دارد:
۱- قيمت ارزان آن.
۲- سبكي و انعطاف پذيري.
۳- اين نوع كابل به نسبت زيادي در برابر سيگنالهاي مداخله گر مقاومت مي نمايد.
۴- مسافت بيشتري را بين دستگاههاي موجود در شبكه، نسبت به كابل UTP پشتيباني مي نمايد.
در شكل زير ساختار كابل Coaxial مشاهده مي شود:
(۱) Conducting Core يا هسته مركزي كه معمولاً از يك رشته سيم جامد مسي تشكيل مي گردد.
(۲) Insulation يا عايق كه معمولاً از جنس PVC يا تفلون است.
(۳) Copper Wire Mesh كه از سيم هاي بافته شده تشكيل مي شود و كار آن جمع آوري امواج الكترومغناطيسي است.
(۴) Jacket كه جنس آن اغلب از پلاستيك بوده و نگهدارنده خارجي سيم در برابر خطرات فيزيكي است.
كابل Coaxial به دو دسته تقسيم مي شود:

– Thin net: كابلي است بسيار سبك، انعطاف پذير و ارزان قيمت، قطر سيم در آن ۶ ميليمتر معادل ۲۵/۰ اينچ است. مقدار مسيري كه توسط آن پشتيباني مي شود ۱۸۵ متر است.

– Thick net: اين كابل قطري تقريباً ۲ برابر Thin net دارد. كابل مذكور، پوشش محافظي را(علاوه بر محافظ خود) داراست كه از جنس پلاستيك بوده و بخار را از هسته مركزي دور مي سازد.

رايج ترين نوع اتصال دهنده (connector) مورد استفاده در كابل coaxial، Bayonet-Neill-Concelman (BNC) مي باشد. انواع مختلفي از سازگار كننده ها برايBNCها وجود دارند شامل:Tconnector , Barrel connector

در شبكه هايي با توپولوژي اتوبوسي از كابلcoaxial استفاده مي شود.

* استفاده از كابل coaxial در شبكه اتوبوسي
بايد دانست كه از عبارتهايي مانند "10Base5 " براي توضيح اينكه چه كابلي در ساخت شبكه بكار رفته استفاده مي گردد. عبارت مذكور بدان معناست كه از كابل coaxial و از نوع Thicknet استفاده شده، علاوه بر آن روش انتقال در اين شبكه، روش Baseband است و نيز سرعت انتقال ۱۰ مگابيت در ثانيه ((mbps مي باشد. همچنين "10Base2" يعني اينكه از كابل Thinnet استفاده شده، روش انتقال Baseband و سرعت انتقال ۱۰ مگابيت در ثانيه است.
در طراحي جديد شبكه معمولاً از كابلهاي Twisted Pair استفاده مي گردد. قيمت آن ارزان بوده و از نمونه هاي آن مي توان به كابل تلفن اشاره كرد. اين نوع كابل كه از چهار جفت سيم بهم تابيده تشكيل مي گردد، خود به دو دسته تقسيم مي شود:

:(Unshielded Twisted Pair)UTP كابل ارزان قيمتي است كه نصب آساني دارد و براي شبكه هاي LAN سيم بسيار مناسبي است، همچنين نسبت به نوع دوم كم وزن تر و انعطاف پذيرتر است. مقدار سرعت ديتاي عبوري از آن ۴ مگابيت در ثانيه تا ۱۰۰ مگابيت در ثانيه مي باشد. اين كابل مي تواند تا مسافت حدوداً ۱۰۰ متر يا ۳۲۸ فوت را بدون افت سيگنال انتقال دهد. كابل مذكور نسبت به تداخل امواج الكترومغناطيس (Electrical Magnatic Interference) حساسيت بسيار بالايي دارد و در نتيجه در مكانهاي داراي امواج الكترومغناطيس، امكان استفاده از آن وجود ندارد.
در سيم تلفن كه خود نوعي از اين كابل است از اتصال دهنده RJ11 استفاده مي شود، اما در كابل شبكه اتصال دهنده اي با شماره RJ45 بكار مي رود كه داراي هشت مكان براي هشت رشته سيم است

کابل Utp و: Stp
كابل UTP داراي پنج طبقه مختلف است (كه البته امروزه CAT6 و CAT7 هم اضافه شده است:
– CAT1 يا نوع اول كابل UTP براي انتقال صدا بكار مي رود، اما CAT2 تا CAT5 براي انتقال ديتا در شبكه هاي كامپيوتري مورد استفاده قرار مي گيرند و سرعت انتقال ديتا در آنها به ترتيب عبارتست از: ۴ مگابيت در ثانيه، ۱۰مگابيت در ثانيه، ۱۶مگابيت در ثانيه و ۱۰۰مگابيت در ثانيه.
براي شبكه هاي كوچك و خانگي استفاده از كابل CAT3 توصيه مي شود.

: (Shielded Twisted Pair)STP در اين كابل سيم هاي انتقال ديتا مانند UTP هشت سيم و يا چهار جفت دوتايي هستند. بايد دانست كه تفاوت آن با UTP در اين است كه پوسته اي به دور آن پيچيده شده كه از اثرگذاري امواج بر روي ديتا جلوگيري مي كند. از لحاظ قيمت، اين كابل از UTP گرانتر و از فيبر نوري ارزان تر است. مقدار مسافتي كه كابل مذكور بدون افت سيگنال طي مي كند برابر با ۵۰۰ متر معادل ۱۶۴۰ فوت است.
در شبكه هايي با توپولوژي اتوبوسي و حلقه اي از دو نوع اخير استفاده مي شود. گفته شد كه در اين نوع كابل، ۴ جفت سيم بهم تابيده بكار مي رود كه از دو جفت آن يكي براي فرستادن اطلاعات و ديگري براي دريافت اطلاعات عمل مي كنند.
در شبكه هايي با نام اترنت سريع١ (Fast Ethernet) دو نوع كابل به چشم مي خورد:

-: ۱۰۰Base TX يعني شبكه اي كه در آن از كابل UTP نوع Cat5 استفاده شده و عملاً دو جفت سيم در انتقال ديتا دخالت دارند (دو جفت ديگر بيكار مي مانند)، سرعت در آن ۱۰۰ مگابيت در ثانيه و روش انتقال Baseband است.
– :۱۰۰Base T4 تنها تفاوت آن با نوع بالا اين است كه هر چهار جفت سيم در آن بكار گرفته مي شوند.

كابل فيبر نوري كاملاً متفاوت از نوع Coaxial و Twisted Pair عمل مي كند. به جاي اينكه سيگنال الكتريكي در داخل سيم انتقال يابد، پالسهايي از نور در ميان پلاستيك يا شيشه انتقال مي يابد. اين كابل در برابر امواج الكترومغناطيس كاملاً مقاومت مي كند و نيز تأثير افت سيگنال بر اثر انتقال در مسافت زياد را بسيار كم در آن مي توان ديد. برخي از انواع كابل فيبر نوري مي توانند تا ۱۲۰ كيلومتر انتقال داده انجام دهند. همچنين امكان به تله انداختن اطلاعات در كابل فيبر نوري بسيار كم است. كابل مذكور دو نوع را در بر مي گيرد:

۱-: Single Mode كه دراين كابل ديتا با كمك ليزر انتقال مي يابد و بصورت ۸٫۳/۱۲۵ نشان داده مي شود كه در آن ۸٫۳ ميكرون قطر فيبر نوري و ۱۲۵ ميكرون مجموع قطر فيبر نوري و محافظ آن مي باشد. اين نوع كه خاصيت انعطاف پذيري كم و قيمت بالايي دارد براي شبكه هاي تلويزيوني و تلفني استفاده مي گردد.

۲-: Multi Mode كه در آن ديتا بصورت پالس نوري انتقال مي يابد و بصورت ۶۲٫۵/۱۲۵ نشان داده مي شود كه در آن ۶۲٫۵ ميكرون قطر فيبر نوري و ۱۲۵ ميكرون مجموع قطر فيبر نوري و محافظ آن مي باشد. اين نوع مسافت كوتاهتري را نسبت به Single Mode طي مي كند و قابليت انعطاف پذيري بيشتري دارد. قيمت آن نيز ارزان تر است و در شبكه هاي كامپيوتري استفاده مي شود. بطوركلي كابل فيبر نوري نسبت به دو نوع Coaxial و Twisted pair قيمت بالايي دارد و نيز نصب آن نياز به افراد ماهري دارد.

شبكه هاي ۱۰۰Base FX، شبكه هايي هستند كه در آنها از فيبر نوري استفاده مي شود، سرعت انتقال در آنها ۱۰۰ مگابيت در ثانيه بوده و روش انتقال Baseband مي باشد. امروز، با پيشرفت تكنولوژي در شبكه هاي فيبر نوري مي توان به سرعت ۱۰۰۰ مگابيت در ثانيه دست يافت.
þ سيستم عامل شبکه " NOS- Network Operating System"

þ سوئيچ ها Switches :
سوئيچ نوع ديگري از ابزارهايي است که براي اتصال چند شبکه محلي به يکديگر مورد استفاده قرار مي گيرد که باعث افزايش توان عملياتي شبکه مي شود. سوئيچ وسيله اي است که داراي درگاه هاي متعدد است که بسته ها را از يک درگاه مي پذيرد، آدرس مقصد را بررسي مي کند وسپس بسته ها را به درگاه مورد نظر " که متعلق به ايستگاه ميزبان با همان آدرس مقصد مي باشد" ارسال مي کند. اغلب سوئيچ هاي شبکه محلي در لايه پيوند داده هاي مدل ا اس آي عمل مي کند.
سوئيچ ها بر اساس کاربردشان به متقارن "Symmetric" ونامتقارن " Asymmetric" تقسيم مي شوند.
در نوع متقارن ، عمل سوئيچينگ بين سگمنت هايي که داراي پهناي باند يکسان هستند انجام مي دهد يعني ۱۰mbps به ۱۰mbps و…. سوئيچ خواهد شد. اما در نوع نامتقارن اين عملکرد بين سگمنت هايي با پهناي باند متفاوت انجام مي شود.

دو نوع سوئيچ وجود دارد که عبارتند از :

۱ – سوئيچ Cut – through : اين نوع سه يا چهار بايت اول يک بسته را مي خواند تا آدرس مقصد آنرا بدست آورد ، آنگاه آن بسته را به سگمنت داراي آدرس مقصد مذکور ارسال مي کند اين در حالي است که قسمت باقي مانده بسته را از نظر خطايابي مورد بررسي قرار نمي دهد.

۲ – سوئيچ Store- and – forward : اين نوع ابتدا کل بسته را ذخيره کرده سپس آن را خطايابي مي کند ، اگر بسته اي داراي خطا بود آن بسته را حذف مي کند ، در غير اينصورت آن بسته را به مقصد مربوطه ارسال خواهد کرد. اين نوع براي شبکه محلي بسيار مناسبتر از نوع اول است زيرا بسته هاي اطلاعاتي خراب شده را پاکسازي مي کند و بهمين دليل اين سوئيچ باعث کاهش بروز عمل تصادف خواهد شد:

þ KeyStone:

þ Crmper:

þ Duck:

Rack þ:

þ Tester:

þ Tie:

þ PatchPanel:

þ RJ-45

انواع کارخانه هاي سازنده تجهيزات شبکه:

Nexans نگزنس
Brand-Rex برند رکس
۳M تري ام
Belden بلدن
FULL فول
Unicom يونيکام
Uninet يونينت
NET Plus نت پلاس
CIS CO سيسکو
۳COM تري کام
Planet پلانت
Linksys لينک سيس
Tellabs تلبس
D-Link دي لينک
Proxim پروکسيم
Teletronics تلترونيکس

جلسه دوم

straight-through cableþ

دليل استفاده از MAC Address
هر کامپيوتر موجود در شبکه ، مي بايست با استفاده از روش هائي خاص شناسائي گردد . براي شناسائي يک کامپيوتر موجود در شبکه ، صرف داشتن يک آدرس IP به تنهائي کفايت نخواهد کرد . حتما" علاقه منديد که علت اين موضوع را بدانيد . بدين منظور، لازم است نگاهي به مدل معروف Open Systems Interconnect) OSI ) و لايه هاي آن داشته باشيم :

همانگونه که مشاهده مي نمائيد ، MAC Address در لايه DataLink ( لايه دوم مدل OSI ) قرار دارد و اين لايه مسئول بررسي اين موضوع خواهد بود که داده متعلق به کداميک از کامپيوترهاي موجود در شبکه است . زماني که يک بسته اطلاعاتي ( Packet ) به لايه Datalink مي رسد ( از طريق لايه اول ) ، وي آن را در اختيار لايه بالائي خود ( لايه سوم ) قرار خواهد داد . بنابراين ما نيازمند استفاده از روش خاصي به منظور شناسائي يک کامپيوتر قبل از لايه سوم هستيم . MAC Address ، در پاسخ به نياز فوق در نظر گرفته شده و با استقرار در لايه دوم ، وظيفه شناسائي کامپيوتر قبل از لايه سوم را بر عهده دارد. تمامي ماشين هاي موجود بر روي يک شبکه ، اقدام به بررسي بسته هاي اطلاعاتي نموده تا مشخص گردد که آيا MAC Address موجود در بخش "آدرس مقصد " بسته اطلاعاتي ارسالي با آدرس آنان مطابقت مي نمايد؟ لايه فيزيکي ( لايه اول ) قادر به شناخت سيگنال هاي الکتريکي موجود بر روي شبکه بوده و فريم هائي را توليد مي نمايد که در اختيار لايه Datalink ، گذاشته مي شود . در صورت مطابقت MAC Address موجود در بخش "آدرس مقصد " بسته اطلاعاتي ارسالي با MAC Address يکي از کامپيوترهاي موجود در شبکه ، کامپيوتر مورد نظر آن را دريافت و با ارسال آن به لايه سوم ، آدرس شبکه اي بسته اطلاعاتي ( IP ) بررسي تا اين اطمينان حاصل گردد که آدرس فوق با آدرس شبکه اي که کامپيوتر مورد نظر با آن پيکربندي شده است بدرستي مطابقت مي نمايد .

شبکه کردن کامپيوترها

بعد از نصب کارت هاي شبکه در قسمت Network Connections ويندوز شما گزينه اي با عنوان Local Area Connections اضافه مي شود حالا کابل را به کارت هاي شبکه دو رايانه وصل کنيد و هر دو رايانه را تحت ويندوز XP روشن نماييد .در اين مرحله براي درست کردن شبکه روي گزينه MY Computer هر دو رايانه کليک راست کرده و گزينه Properties را انتخاب نماييد. حالا به قسمت Computer Name برويد هر دو رايانه بايد داراي Workgroup يکساني باشند .براي يکسان کردن آنها روي گزينه Change کليک
کرده و سپس اسمي را براي Workgroup هر دو رايانه وارد نماييد.حتما دقت نماييد که Computer Name هاي هر دو رايانه بايد متفاوت باشد .
حالا روي هر دو رايانه به قسمت Network Connections برويد و روي Local Area Connections کليک کنيد و Properties را انتخاب کنيد و در پنجره باز شده دنبال خطي با عنوان Protocol TCP/internet بگرديد اين خط را انتخاب نموده و روي گزينه Propertiesکليک نماييد
معمولاگزينه Obtain Automatically an ip Address به عنوان پيش فرض انتخاب شده است .شما گزينه Use The Following ip Address را انتخاب کنيد ، در قسمت ip Address يکي از رايانه IP را ۱۹۲.۱۶۸.۰.۱ و در رايانه ديگر ۱۹۲.۱۶۸.۰.۲ وارد نموده ، در قسمت Subnet Mask هر دو رايانه اين مقدار را وارد نماييد : ۲۵۵.۲۵۵.۲۵۵.۰
حالا ديگر کار شبکه شدن رايانه ها تمام شده است هر دو رايانه را براي اطمينان مجددا راه اندازي کنيد .
به ياد داشته باشيد که درايو ها و پوشه هايي را که مي خواهيد در هر رايانه روي شبکه قرار بگيرد را بايد Share کنيد براي اين کار :
روي درايو ها و پوشه ها کليک راست کرده و گزينه Properties را انتخاب کنيد در قسمت Sharing اين پنجره شما بايد گزينه share this folder را انتخاب کنيد.

کارت شبکه مجازي(Loop back Adaptor):

در اين حالت کارت شبکه مجازي است و فيزيکي وجود ندارد، براي مطمئن شدن از اينکه شبکه کار مي کند نصب مي شود(اين براي كساني است كه سيستمشان كارت شبكه ندارد و ميخواهند ارتباط شبكه اي داشته باشند.)

براي نصب کارت شبکه مجازي مراحل زير را دنبال مي کنيم:

Control panel/add new hard ware

با زدن گزينهYes I have… به مرحله بعد خواهيد رفت

Add a new hard ware Device/install hard ware/ network adaptor/Microsoft/Loop back/Finish

بعدIP مورد نظر در قسمت Local Connection ست ميكنيم.

سوئيچ هاي فرمان Ping

Usage: ping [-t] [-a] [-n count] [-l size] [-f] [-i TTL] [-v TOS] [-r count] [-s count] [[-j host-list] | [-k host-list]] [-w timeout] target_name
Options:
-t ——à Ping the specified host until stopped.
To see statistics and continue – type Control-Break;
To stop – type Control-C.
-a ——à Resolve addresses to hostnames.
-n ——àcount Number of echo requests to send.
-l ——à size Send buffer size.
-f ——à Set Don't Fragment flag in packet.
-I ——à TTL Time To Live.
-v ——à TOS Type Of Service.
-r ——à count Record route for count hops.
-s ——à count Timestamp for count hops.
-j ——à host-list Loose source route along host-list.
-k ——à host-list Strict source route along host-list.
-w ——à timeout Timeout in milliseconds to wait for each reply

جلسه سوم

وسايــــــــــــل مورد نــــــــــــياز:

شبکه کامپيوتري با تجهيزات (به منظور آدرس دهي)

شـــــــــــــــرح:

پروتکل هاي شبکه
پروتکل يکي از عناصر مهم در ايجاد زير ساخت منطقي در يک شبکه کامپيوتري محسوب مي گردد. کامپيوترهاي موجود در شبکه بر اساس پروتکل تعريف شده قادر به ايجاد ارتباط با يکديگر خواهند بود. پروتکل مشتمل بر مجموعه اي از قوانين و يا شامل مجموعه اي از روتين هاي استاندارد بوده که عناصر موجود در شبکه از آنان براي ارسال اطلاعات استفاده مي کنند.
در ويندوز ۲۰۰۰ نظير ويندوز NT و ۹۵ از پروتکل هاي متعدد ي نظير : NWlink ( نسخه پياده سازي شده از پروتکل IPX/SPX توسط مايکروسافت ) و NetBEUI ( يک پروتکل ساده سريع که در شبکه هاي کوچک با تاکيد بر عدم قابليت روتينگ ) استفاده مي گردد) . در ويندوز۲۰۰۰ از پروتکل TCP/IP استفاده مي گردد.

مدل هاي شبکه اي
مدل OSI (Open Systems Interconnection) بعنوان يک مرجع مناسب در اين زمينه مطرح است . در مدل فوق از هفت لايه براي تشريح فرآيندهاي مربوط به ارتباطات استفاده مي گردد. در حقيقت هريک از لايه ها مسيوليت انجام عمليات خاصي را برعهده داشته و معيار و شاخص اصلي تقسيم بندي بر اساس عمليات مربوطه اي که مي بايست در هر لايه صورت پذيرد. مدل OSI بعنوان يک مرجع و راهنما براي شناخت عمليات مربوط به ارتباطات استفاده مي گردد. در بعد پياده سازي خيلي از پروتکل دقيقا" از ساختار مدل OSI تبعيت نخواهند کرد. ولي براي شروع و آشنا شدن با عملکرد يک شبکه از بعد ارسال اطلاعات مطالعه مدل فوق موثر خواهد بود.
۱– لايه ي فيزيکي (Physical Layer):
به انتقال بيتهاي خام برروي کانال ارتباطي مربوط مي شود. در اينجا مدل طراحي با رابط هاي مکانيکي ، الکتريکي ، و رسانه انتقال فيزيکي که زير لايه فيزيکي قرار دارند سروکار دارد.
اين لايه، ولتاژ سيگنالها و همچنين اتصالات فيزيكي را براي ارسال توسط رابط انتقال مانند HUB ها يا Repeater ها( تكراركننده ) تعريف مي كند .
۲ – لايه ي اتصال داده ها (Data link layer):
مبين نوع فرمت هاست مثلا” شروع فريم ، پايان فريم، اندازه فريم و روش انتقال فريم . وظايف اين لايه شامل موارد زير است :
مديريت فريم ها ، خطايابي و ارسال مجدد فريم ها، ايجاد تمايز بين فريم هاي داده و کنترل و ايجاد هماهنگي بين کامپيوتر ارسال کننده و دريافت کننده داده ها.
پروتکل هاي معروف براي اين لايه عبارتند از :
الف – پروتکل SDLC که براي مبادله ي اطلاعات بين کامپيوتر ها بکار مي رود و اطلاعات را به شکل فريم سازماندهي مي کند.
ب – پروتکل HDLC که کنترل ارتباط داده اي سطح بالا زير نظر آن است و هدف از طراحي آن اين است که با هر نو ع ايستگاهي کارکند از جمله ايستگاههاي اوليه ، ثانويه و ترکيبي.
اين لايه انتقال فيزيكي داده ها، بين ايستگاه ها را مديريت مي كند. همان طور كه مي دانيد، يك بسته ي اطلاعاتي ( فريم اطلاعاتي) داراي فيلدهاي((Checksum، آدرس مبدا و مقصد است كه با استفاده از اين اطلاعات، يك ات